Rozdział XI Ojciec

Trzy dni po znalezieniu albumu Clary i Jace znaleźli w końcu czas by wybrać się do Luka. Po tamtym treningu z Maxem przez jakiś czas czuli się w swoim towarzystwie niezręcznie, jednak to skrępowanie już minęło.

O godzinie 16.30 wyszli z Instytutu, kierując się do domu Luka. Mieli narysowane runy niewidzialności , więc nie musieli się martwić ciekawskimi spojrzeniami przechodniów. Był jeszcze jeden plus, mogli bez konsekwencji jechać metrem na gapę. Wyszli z podziemnej stacji i pokonali ostatni kilometr.Weszli do Księgarni domyślając się, że o tej godzinie Luke pracuje. Sklep nie był duży, ale bardzo przytulny i przyjazny. Wszędzie stały regały wypełnione po brzegi najróżniejszymi książkami. Nad regałami pod ścianą z lewej strony pomieszczenia widział napis „Antykwariat” a w prawym rogu lada. Podeszli bliżej. Za niewielkim kontuarem siedział Luke i przeglądał jakieś papiery.

Doskonały słuch likantropa pozwolił mu usłyszeć ich z natury ciche kroki. Podniósł głowę i uśmiechnął się do nich przyjaźnie. Wstał z krzesła i przywitał się.

-To nie zwykła wizyta towarzyska. Chodź naszym towarzystwem byś pewnie nie pogardził to przychodzimy z pewną sprawą – Jace od razy przeszedł do sedna.

-Czy coś się stało? - zapytał Luke lekko się martwiąc. - Macie takie poważne miny.

-Nie, wszystko w porządku – odparła Clary uspakajając go gestem dłoni. - Po prostu coś znaleźliśmy i pomyśleliśmy, że coś wiesz na ten temat.

-Jeśli odkryliście, że w waszej szafie są drzwi do magicznego świata to niestety, ale nie wiem o co chodzi. Ale ma książkę, w której się to już kiedyś zdarzyło. Poszukam – odparł Fray i zerknął w komputer.

Jace wyglądał na zdezorientowanego, mimo iż robił wszystko by nie było tego widać. Clary zaśmiała się pojmując dowcip.

-Narnia? Słyszałeś może kiedyś ? -zapytała blondyna wiedząc, że nie przeczytał tej książki ani nie obejrzał filmu.

-Nie, ale brzmi całkiem smacznie. To jakiś rodzaj ciasta? - odparł Wayland głosem ociekającym sarkazmem.

Clarissa pacnęła go lekko wnętrzem dłonią w czołu, mówiąc do Luka:

-On jest z tych co nigdy nie przeczytali żadnej książki.

-Ej! Właśnie, że przeczytałem w życiu książkę a nawet kilka – oburzył się Jace.

-Podręczniki, katalogi odzieżowe i kosmetyczne się nie liczą – dodała Clary.

-Ja wcale … - blondyn chciał zaprzeczyć jednak widząc minę dziewczyny zrezygnował. Wiedział, że nie uwierzy w jego kłamstwo. - No dobra. Ale nie przyszliśmy tu żeby gadać o książkach...

-Których nie przeczytałeś – przerwała mu Clary złośliwie.

-Znaleźliśmy coś w bibliotece Instytutu … - powiedział Jace ignorując rudowłosą jednak ona znowu mu przerwała.

-My? No chyba nie. Ty nie zaglądasz do takich miejsc.

Tym razem nie wytrzymał. Spojrzał na nią z irytacją i powiedział:

-Coś ty dzisiaj tak złośliwa? To moja misja życiowa, znajdź sobie własną. Masz racje, nie zaglądam do biblioteki, wolę salę treningową. Może dlatego ostatnio wygrałem dwa z trzech pojedynków z tobą.

Na te słowa mina jej zrzedła. Spojrzała na niego mrużąc oczy, jednak żadna riposta nie chciała przyjść jej do głowy.

-Do rzeczy – Jace zwrócił się o Lucasa. Wyjął z kieszeni spodni połowę swojej fotografii i położył ją na kontuarze między nimi. - Moja matka dała mi to z testamencie, a niedawno dowiedzieliśmy się, że Clary ma drugą połowę, zabrała ją Jocelyn. W bibliotece Instytutu znaleźliśmy album i były tam te osoby – zakończył stukając palcem w kawałek papieru.

Clarissa położyła na ladzie album i swój fragment zdjęcia. Luke połączył dwie połówki i uważnie im się przyjrzał. Potem zaczął kartkować album.

Siedemnastolatkowie patrzyli na niego z wyrazem ciekawości i lekkiego zniecierpliwienia na twarzach. Czekali aż coś powie, jednak on milczał.

Zatrzymał się na stronie, na której pojawiło się zdjęcie Jocelyn.

-To Ty prawda? - zapytała siostrzenica wskazując na papierze mężczyznę o malachitowych oczach.

-Tak. Ja razem z Jocelyn. To fotografie jeszcze z czasów Kręgu.

-Kim jest ten facet? - zapytała znów Clary tym razem wskazując na białowłosego.

-To jest Valetine Morgenstern – odparł Luke po chwili wahania.

-Tyle to ja na razie wiem – odparła pokazując mu podpis na połowie zdjęcia. - Pytanie brzmi: Kim on był dla mojej matki?

Ujrzała niepewność w oczach swojego wujka. Luke przez chwilę zastanawiał się czy skłamać. Wiedział, że jeśli Clary zapyta kogoś innego, to i tak dowie się prawdy. Lepiej żeby usłyszała ją z jego ust.

-To jej mąż, twój ojciec, Clarisso – powiedział w końcu szczerze.

Rudowłosa przez bite pięć minut gapiła się na niego z niedowierzaniem. Otrząsnęła się jednak i pozbierała swoją szczękę z podłogi.

Jace w tym czasie zerkał raz na przyjaciółkę raz na zdjęcie jej ojca. W końcu stwierdził:

-W ogóle nie jesteś podobna.

-Luke, kim on był? Czemu moja matka go zostawiła? Co takiego zrobił? - zaczęła wypytywać.

-No więc, Valentine i Jocelyn pobrali się gdy byli jeszcze bardzo młodzi i zakochani w sobie na zabój. On był bardzo … wpływowym i charyzmatycznym człowiekiem. Potrafił zjednać sobie każdego przekonując go do swoich racji. Stworzył więc Krąg zrzeszający zbuntowanych młodych ludzi, którzy się z nim zgadzali i chcieli zmienić nasz świat. Kiedy żenił się z twoją mamą, miał zwolenników, ale nie aż tak wielu. Potem zaczęło mu bardzo zależeć na władzy, za bardzo. Zmienił się, stał się zachłanny i agresywniejszy. Potem Jocelyn odkryła wiele strasznych rzeczy i uciekła. Była silną kobietą, ale jago akurat się bała i słusznie. Nie wpłynął tylko na nią i na przyjaciół, ale na cały nasz świat.

Clary chciała zapytać co takiego strasznego zrobił, ale stwierdziła, że jednak woli nie wiedzieć jakich okropieństw dopuścił się jej ojciec. Zamiast tego zapytała:

-O co chodziło z tym całym Kręgiem? Co oni chcieli zrobić ?

-Krąg chciał rygorystycznego traktowania Podziemnych i zerwania z nimi sojuszy. O tym się głośno nie mówiło, ale dążyli też do obalenia Clave.

-Ambitne mieli plany – stwierdził Jace sarkastycznie. - A nie walczyli też czasem o ekologię i ratowanie naszej zapyziałej planety?

-Jace, to poważne sprawy. Nie żartuj sobie – pouczył go Luke.

-On już tak ma – odpowiedziała mu Clary. - On po prostu musi być złośliwy bo inaczej się udusi.

-Hmm. Ładne porównanie – stwierdziła Jace zamyślony. Teatralnym gestem jakby pokazywał tytuł wykonał ruch w powietrzu i dodał – Sarkazm jest moim tlenem

Clary mimowolnie się uśmiechnęła i lekko szturchnęła go łokciem w bok. Oczywiście nie pozostał jej dłużny. Po chwili jednak spoważniał i zapytał Luka:

-A ten blondyn? - wskazał na połowę fotografii. - Kim był?

-To Stephen Herondale, mąż Yvonne, siostry Valentine. Też należał do Kręgu, właściwie oboje należeli. Też pobrali się młodo, mieli syna, chyba Jonathana. Nie znałem ich zbyt dobrze. Stephen zginął podczas walki w Powstaniu.

-Syna Jonathana ? - zapytał Wayland z niedowierzaniem w oczach. Miał nadzieję, ze uda mu się odszukać mężczyznę i dowiedzieć się czegoś na temat blizny a teraz dowiedział się, że on nie żyje od wielu lat. Więc po co matka dawała mu to zdjęcie.

-Tak. Jonathan to bardzo popularne imię wśród Nocnych Łowców. Pierwszy przedstawiciel tego gatunku właśnie tak się nazywał.

-Masz może jakieś podejrzenia kto może polować na Clary? - Jace zmienił temat nie zawracając sobie swojej blond głowy zwracaniem się do Luka per pan.

-To wciąż się dzieje? Tylko kilka osób z mojej sfory dostało te zdjęcia. Nikt nie wie nic konkretnego.

W tym momencie do księgarni weszła Maia. Wszyscy zwrócili swoje oczy na nią. Patrząc w ziemię, jakby ich nie zauważyła podeszła do jednego z regałów i nie pokazując się zawołała słabym głosem:

-Tato, mamy „Papierowe miasta” ?

-Tak, mała. Mamy też w Antykwariacie. Chcesz dla siebie czy dla kogoś? - odpowiedział Luke łagodnym głosem.

-Moja koleżanka … - powiedziała Maia wychylając się zza regałów i przerwała w połowie zdania widząc Nocnych Łowców. - O hej. Nie wiedziałam, ze tu jesteście.

Clarissa spojrzała na nią dokładnie się jej przyglądając. Zauważyła, że ma lekko podpuchnięte oczy jakby płakała.

-Maia, czy coś się stało? - zapytała rudowłosa.

-Clary jak dobrze, że jesteś – powiedziała Maia i autentycznie się ucieszyła. Podeszła do niej i dodała – Muszę z tobą pomówić.

Nie czekając na odpowiedź likantropka złapała ją za rękę i pociągnęła schodami do wnętrza domu, jako jedyne wyjaśnienie rzucając tylko szeptem „Chłopak”.

-Ej, a ja! - zwołał za nimi Jonathan.

-Zajmij się sobą! - krzyknęła jego przyjaciółka. - Chyba to potrafisz najlepiej – dodała, ale tego już nie usłyszał.

Clary chcąc nie chcąc urządziła Mai małą sesję u psychologa bez dyplomu. Okazało się, że szesnastolatka płakała z powodu jakieś dupka, który nie był jej wart. Po ponad godzinie wzajemnych zwierzeń i pocieszania Maia była już spokojna i podniesiona na duchu.

Nocni Łowcy po wielu namowach zjedli kolację w domu Fray. Clarissa poznała w końcu swoją ciotkę Natalie, która okazała się być przemiłą osobą i świetną kucharką.

Wychodząc z domu Luka, usłyszeli dźwięk przychodzącego smsa. Jace spojrzał na wyświetlacz swojego telefonu i przeczytał na głos:

-Od: Alec. Jesteśmy z Izzy w Taki. Przyjdźcie jak będziecie wracać.

-Idziemy? Przecież jedliśmy już kolację – zapytała Clary.

-Już późno. Lepiej żebyśmy nie wracali sami do Instytutu. No wiesz „w kupie siła” i takie tam – odparł Jace chowając telefon do niewielkiej kieszeni skórzanej kamizelki, którą miał na sobie.

Po godzinie 20.30 czwórka Nocnych Łowców wyszła z Taki kierując się od Instytutu. Po kilku minutach spaceru na opustoszałym chodniku wokół nich zaczęły pojawiać się jakieś ludzkie sylwetki.

Jace rozejrzał się i zaklął w myślach „ Cholera, otoczyli nas”.

Kilka odpowiedzi, kilka pytań. Ańcia taka tajemnicza O.o

Chcecie wiedzieć kto ich otoczył i co takiego się wydarzy? Mam dla was pewną propozycję. Tylko nie próbujcie oszukiwać. Otóż do rzeczy:

Jeśli do jutra tj. 13.08. do godziny 20.30 pod tym postem będzie 9 komentarzy to następny rozdział pojawi się w ciągu godziny.

Jeśli nie to po prostu rozdział w późniejszym terminie.

Pozdrawiam, Ańćć.