Prolog.

Ten jeden na pozór zwyczajny, zimowy dzień zmienił wiele w życiu

mieszkańców Nowojorskiego Instytutu. Już od dwóch tygodni ziemię zaścielał śnieg a temperatura była minusowa.

Z braku zajęć rodzeństwo Lightwood i ich przybrany brat Jace, snuło się znudzone po budynku, Maryse Lightwood zajmowała się codziennymi obowiązkami a Robert Lightwood i Hodge Starkweather siedzieli w bibliotece pochłonięci książkami. Nawet kot Church, który zazwyczaj z uwagą śledził życie mieszkańców przespał calutki dzień. 

Dopiero późnym wieczorem Instytut ożył.

Ktoś z pomocą prośby otworzył drzwi i wszedł do środka. Tylko Nocny Łowca mógł to zrobić. W mgnieniu oka wszyscy mieszkańcy znaleźli się w obszernym foyer. Dorośli nawet nie zwrócili uwagi na to że dzieci wyszły z łóżek i stały ubrane w swoje kolorowe piżamki z bosymi stopami na kamiennej posadzce.

Czekali z zaciekawieniem aż winda zatrzyma się z kliknięciem.

Robert Lightwood podszedł by rozsunąć ażurowe drzwi windy z kutego żelaza.

Osiem par oczu spoczęło na dwóch ośnieżonych postaciach, kobiecie i dziewczynce.

Pomijając wyraźną różnicę wieku i wzrost wyglądały niemal identycznie. Ten sam intensywnie rudy kolor włosów, takie same mocno zielone oczy. Jedyną różnicą w ich wyglądzie była cera, u kobiety lekko śniada zaś dziewczynki mlecznobiała.

Wystające spod grubych wełnianych czapek czerwone włosy i zimowe płaszcze były całe pokryte dużymi płatkami śniegu. Kobieta przytulała do siebie dziewczynkę, która przestraszona przylgnęła do jej ciała.
Wyszły z windy niepewnie rozglądając się po foyer.

-Jestem Jocelyn Fray – powiedziała kobieta. - A to moja córka Clarissa.

-Wejdźcie – poprosiła Maryse Lightwood przyjaznym tonem. - Instytut udzieli wam schronienia jak każdemu Nocnemu Łowcy w potrzebie. Na pewno zmarzłyście. Isabelle wstaw wodę na herbatę, chłopcy przynieście koce. Robercie przygotuj pokoje.

Jak szybko foyer się zapełniło po otwarciu drzwi tak samo szybko teraz opustoszało.

Każdy popędził zrobić to o co Maryse go prosiła.

ɤɤɤɤɤɤ

Oto jest. Prolog.

Wyjaśnia niektóre rzeczy, ale więcej dowiecie się z Rozdziału I, który pojawi się już wkrótce.

Mam nadzieję, że wstęp do opowiadania was zaciekawił i zachęcił do zajrzenia tu jeszcze.

Czytasz, zostaw po sobie komentarz.

To wiele dla mnie znaczy.

Ańćć.